Çanakkale içinde...

Çanakkale sergisini geziyordum. Boncukla işlenmiş cüzdanın önüne gelince duraksadım. Anne tarafımdan Kadir dedem, baba tarafımdan Mevlüt dedem aklıma geldi. Birisi Yemen, diğeri Çanakkale cephesinde şehit düşmüş. Geriye yetim çocukları kalmış.


Halet-i ruhiyelerini düşündüm. Savaş hali ve onların geriye dönme ümitleri. Sıla özlemi, çocuk özlemi. Karışık duygular. Ve şehitlik.

İşte o şehitlerden biri de meçhul Mehmet. Sevgili yari Meryem’i hatırlamak için kalpten kalbe el uzatmış. Sanki Meryem’in eline dokunacakmış gibi.


Abdullah Kargılı




Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar

Fena ve Beka

Ortaasya ve Balkanlarda dini gruplar

Ebu Nasr Serrâc et-Tûsî'nin el-Lümâ'sında Tasavvuf, Tevhid, Marifet ve Makamlar