Bir arkadaşımızın cenazesindeydik. Namazda hep şunu düşündüm. Gaflet nasıl bir şey. Cenazeyi kaldıran hocadan yakınlarına kadar ölüme ne çabuk alışıyoruz.
Okuldayken hocamız şöyle derdi: İyi ki unutmak var. Yerinde söylenmiş, yerinde kullanılması gereken bir söz. Aksi halde insan ahiret mahrumu olabilir.
Bir teneffüs diye düşünebiliriz gafleti yani unutmayı.
Bir de şöyle bakabiliriz. Yüksek idealler peşinde dolaşanlar kimi zaman süfliliğin vadilerinde gezinebilir. Tasavvuf ve islami ilimlerle uğraşan bir arkadaşım şöyle demişti bir gün bana: O kadar yükseklere çıkıyorum ki bazen dinlenmek için yere inmem gerekiyor.
Meramı anlatan bir cümle.
Abdullah Kargılı
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder